Czy chcesz żeby Twoje dziecko było mądre, stawiało sobie ambitne cele i je realizowało? Na pewno znasz powiedzenie “bez cierpliwości, nie ma mądrości”. Jest to święta prawda. Ciężko jest zdobyć jakąkolwiek wiedzę oraz osiągać sukcesy bez umiejętności skupiania się i bycia wytrwałym. Układanie klocków, składanie origami, gra na flecie, ułamki, czytanie książek, odrabianie pracy domowej, dobre wyniki w nauce, napisanie tekstu na swoją stronę internetową, prowadzenie firmy, utrzymanie relacji – to wszystko wymaga bycia skoncentrowanym i cierpliwym. Niestety problemy ze skupieniem się ma coraz więcej dzieci. Jeżeli Twoje dziecko robi wiele rzeczy na raz i byle jak, być może brakuje mu umiejętności skupiania się. 

Na jakość życia wpływają emocje. Zarówno Ciebie jak i Twoje dziecko codziennie odwiedzają przeróżne uczucia. Czasami ciężko jest Wam za nimi nadążyć. Jedne są głośne, gwałtowne, wiadomo, skąd przychodzą i szybko znikają. Inne są ciche i skromne, którym nie dajemy prawa głosu, przez co pozostają niezauważone. 

Tłumione emocje są źródłem napięć w ciele, stresu, wielu chorób, wielu nieporozumień międzyludzkich, być może nawet depresji, zaburzeń koncentracji, problemów z nauką. Naturalną potrzebą człowieka, w tym bardzo mocno dziecka, jest potrzeba autoekspresji, czyli wyrażania swoich uczuć i potrzeb.

Tak się niestety stało, że kiedyś w wielu domach nie mówiono o uczuciach. W moim tak było, a w Twoim?

Bardzo często “dzieci i ryby” głosu nie miały. Być może Ty też jesteś tym dzieckiem, które nie mogło płakać, złościć się, smucić, mieć swojego zdania, było niewidziane. Miało być grzeczne, czyli po prostu robić to, co mu karze dorosły. Jako dorośli wciąż nie potrafimy powiedzieć “czuję złość, kiedy tak mnie traktujesz”. Za to na pewno potrafimy wymienić  kilkunastu królów polskich. 

Doczekaliśmy się czasów, w których człowiek powoli zauważa te paradoksy i budzi się do swojej prawdziwej natury – do bycia żywym. Zarówno Ty, jak i Twoje dziecko potrzebujecie swobodnie, bez lęku mówić o swoich uczuciach. Twoje dziecko potrzebuje nauczyć się nazywać emocje, rozpoznawać je, odczuwać i rozumieć, skąd się biorą. Równocześnie potrzebne są mu narzędzia do samoregulacji emocji. 

Co to znaczy? Wyobraź sobie łódkę na morzu. Czasami morze jest spokojne – łódka delikatnie kołyszę się na wodzie, a czasami nadchodzi sztorm i łódką rzuca z jednej strony na drugą. Jak na wodzie, tak i w życiu. Raz jest wszystko okej, a za chwilę życie wali się na głowę lub drobne sprawy ze stanu spokojnej łódki wprowadzają Cię w stan łodzi rozbijającej się o skały. Potrafiąc się samowyregulować jesteś w stanie zauważyć nadchodzący sztorm i zapanować nad wichurą. W ciszy, bez cierpienia, niepotrzebnych słów i bez poczucia winy. Możesz się tego nauczyć i tym samym pomóc swojemu dziecku pozostać opanowanym.  Proponowałabym zacząć tę edukację jak najszybciej – przed okresem nastoletnim pełnym hormonalnych sztormów 🙂

Czy coś jeszcze w kwestii emocji i panowania nad nimi? Tak.

Daniel Goleman w książce “Inteligencja emocjonalna” napisał “dyrektorów generalnych zatrudnia się  ze względu na ich inteligencję i wiedzę fachową i zwalnia ze względu na brak inteligencji emocjonalnej”. 

O czym to świadczy? O tym, że sama wiedza nie wystarczy. Trzeba jeszcze (jak nie przede wszystkim)  umieć żyć między ludźmi, akceptować różnice, komunikować się, wspierać, szanować się nawzajem.

Wiem, że chcesz ochronić swoje dziecko przed cierpieniem, rozczarowaniem, odrzuceniem. Niestety to jest niemożliwe. Nadmierna ochrona zrobi z niego słabego człowieka. Pozwól mu doświadczać niepowodzeń, ale jednocześnie naucz jak radzić sobie z niepowodzeniami, przyjmować błędy jako lekcje. Stres niestety na stałe zagościł w  życiu ludzi. Dzieci również bywają spięte, zestresowane, nieobecne, rozkojarzone, niespokojne. Potrzebują nauczyć się jak najszybciej radzić sobie ze stresem zanim ilość codziennych wyzwań będzie jeszcze większa.